We hebben een trap. Ik herhaal, we hebben een trap. Zo’n echte van hout, die je vanzelfsprekend in elk huis ziet. Behalve in ons huis, tot recent dus. Elke dag op en neer, en nog eens op en neer. Zonder je nek te breken of je knie te stoten tegen de ijzeren ladder. Het is fantastisch.

Hoest, snotter, snuif, rochel.. buhhh. Huh nee, ik ben niet verkouden! Wederkerend leermoment dat een mondkapje raadzaam is tijdens isoleren. Van die hele kleine / fijne stukjes opdwarrelend houtwol- of glaswol isolatie. Prima spul om je huis mee te isoleren, minder fijn voor je gezondheid. Inmiddels zijn we een aantal weken verder met le couloir — de gang. De vaste trap zit er nog niet in, wel deels. Vooralsnog naar de cave, die wij momenteel in gebruik hebben als slaapkamer. Aantal nadelen: geen raam die je open kunt zetten om te ventileren of koelte binnen te krijgen. Gelukkig biedt de mobiele airco van René uitkomst! Hieronder een fotorapportage van de voortgang.

Het volgende project is inmiddels in volle gang. Letterlijk, want we zijn begonnen aan le couloir – de gang. Daar hebben we inmiddels al vaak over gesproken, en we worden er dagelijks aan herinnerd. We gaan namelijk nog steeds dagelijks naar ons slaapkamertje met een ladder. Inderdaad ja, zo’n ijzeren geval!

Hier in Préchac hebben we de tijdsverdubbelaar, want maart is over een week alweer voorbij! Mijn moeder en Paul kwamen op bezoek, voor het eerst in ons huis sinds het bewoonbaar is.

Het is ontzettend mooi weer! We kunnen er nu veel meer van genieten omdat we geen haast meer hebben met de verbouwing omdat we moeten verhuizen (zoals in ons eerste jaar in Frankrijk). Geen verhuizingen, geen gehaast, geen op-en-neer rijden naar het huurhuis meer. 

Het was fijn om familie en vrienden weer te zien, de tweede laag sneeuw zijn we gelukkig ontvlucht en hier schijnt de zon. Ahh yes, thuis!

Ons eerste jaar in Frankrijk was erg hectisch; meerdere keren verhuizen, mensen ontmoeten, de taal leren en verbouwen, heel veel verbouwen.